Κι εσύ τρελός είσαι, κι εγώ τρελή. Μερικές φορές όμως συναντάμε κάποιους ακόμα πιο τρελούς από μας, μόνο και μόνο για να πάρουμε μια ανάσα και να πούμε: "Ναι, έχω λίγο καιρό ακόμα στον έξω κόσμο, μέχρι να μου περάσουνε αυτό το τέλειο λευκό outfit με τα trendy μανίκια που δένουν στην πλάτη".
Είμαι σε σταθμό του μετρό. Μόλις φτάνω στην αποβάθρα ένας τύπος πίσω μου με ρωτάει: "Από εδώ είναι για Μοναστηράκι?". "Ναι", του λεω και πάνω που πάω να του γυρίσω την πλάτη, συμπληρώνει: "Α, ωραία ευτυχώς που ήρθα σωστά".
Έχει όρεξη για κουβεντούλα, εγώ δεν είμαι σε mood, παρολαυτα από ευγένεια κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά. Με ρωτάει το όνομά μου κι εγώ μηχανικά απαντάω, φυσικά σε ένα λεπτό το έχω μετανιώσει και ελπίζω η γνωριμία μας να τελειώσει εκεί.
"Μάλιστα, Ιόλη, και τί δουλειά κάνεις?". Κι εκεί που πάω να απαντήσω ότι δεν έχω όρεξη να κάνω νέα γνωριμία ο τύπος συμπληρώνει:"μήπως είσαι πουτάνα?!!!". Ναι! Σοβαρά!
Εγώ έχω μείνει με ανοικτό το στόμα αλλά δεν είμαι διατεθειμένη να το αφήσω έτσι και στο καπάκι τον ρωτάω κι εγώ:"Εσύ τι δουλειά κάνεις?Μήπως είσαι μαλάκας?"-όχι που θα μου την έλεγε ο τελευταίος loser που ψάχνει να εκτονωθεί στο μετρό...
Αυτός δεν το βάζει κάτω, ψελίζει κάτι ακαταλαβίστικα περί του ότι είναι γαμιάς και κολοκύθια με ρίγανη, και με ξαναρωτάει: "Τελικά τί δουλειά κάνεις δε μου είπες?Μήπως είσαι πουτάνα?". Τί να του πεις τώρα του καμμένου. Πουτάνα ονειρευότανε και πουτάνα δεν έβρισκε. Άσε που τον έκοψα από αυτούς τους τελειωμένους που επειδή δεν έχουν σταυρώσει ποτέ γκόμενα θεωρούν πως όλες εξασκούμε το αρχαιότερο επάγγελμα.
Ναι ρε, είμαι πουτάνα, τραβάς κανά ζόρι? Για να μη σου καθόμαστε ούτε εγώ ούτε οι φίλες μου, οι άλλες παστρικές, μάλλον δεν πληρώνεις καλά plus δεν είσαι αρκετά προικισμένος ώστε να στο δώσουμε τζάμπα. You moron!
Προς στιγμήν σκέφτηκα να του τα πω όλα αυτά, μετά σκέφτηκα να του ρίξω μια κλωτσιά στ'αρχίδια και μετά θυμήθηκα ότι η Τατιάνα είχε φιλοξενήσει μια κοπέλα που ένας τρελός της έριξε οξύ στο πρόσωπο. Δεν ξέρεις τί θα του τη βαρέσει του καθενού να κάνει. Ας είναι καλά η Οσία Τατιάνα που μας πληροφορεί για το τί συμβαίνει στον κόσμο. Αυτό θα πει αληθινή ενημέρωση.
Έτσι προτίμησα να το βουλώσω και να μην κάνω παλικαριές. Ερχόταν και το μετρό και δεν ήθελε και πολύ ο άλλος να με πετάξει μέσα και να γίνω χαλκομανία. Στην αρχή σκέφτηκα ότι η τιμημένη ελληνική αστυνομία θα τον έπιανε έτσι και μου έκανε κάτι, μετά θυμήθηκα ότι επι 2 μήνες κυκλοφορώ χωρίς πινακίδες και η τιμημένη ελληνική αστυνομία δε με έχει σταματήσει ούτε μια φορά. Θα πιάσει τον ψυχοπαθή? Αρχίδια.
Του λέω, λοιπόν, αργά και καθαρά, σχεδόν συλλαβιστά:"Φύγε από εδώ ΤΩ-ΡΑ", έρχεται το μετρό, μπαίνω μέσα, αυτός μένει απ'έξω και με κοιτάει από το παράθυρο να απομακρύνομαι μαζί με το συρμό. Goodbye asshole...
Κολοκύθια με Ρίγανη = Αρχίδια Καλαβρέζικα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου