Κουβέντες του κώλου

Αγαπητέ αναγνώστη αν θεωρούσες ότι μέχρι τώρα το blog αυτό ήταν kinky και προκλητικό σου δίνω τη δυνατότητα να αναθεωρήσεις. Μπορώ να το κάνω και χειρότερο.

Προειδοποίηση: αν είσαι ευαίσθητος σε θέματα που αφορούν το σεξ και τους καθορισμένους ρόλους σε αυτό, μη διαβάσεις παρακάτω. Σε περίπτωση σοκ και προσκόμισής σου στο κοντινότερο εφημερεύον νοσοκομείο δε φέρω καμμία ευθύνη. Σε περίπτωση που γουστάρεις πάλι είναι δικό σου πρόβλημα και δεν πληρώνω έξοδα για ψυχοθεραπείες.
Εκ της διευθύνσεως

Έχω ένα μικρό πρόβλημα. Κάποια από τα πράγματα που γουστάρω στο σεξ θεωρούνται από πολλούς ακραία. Βλακείες λέω εγώ. Είναι ακραίο να θες να πηδήξεις το αγόρι σου με strap-on? Σιγά τα ωά.

Δυστυχώς, δεν το βλέπουν όλοι έτσι γι'αυτό κι εγώ δεν το αναφέρω με το που γνωρίσω κάποιον. Δηλαδή, δεν πηγαίνω να πω στον κόσμο "γεια σου είμαι η Ιόλη, η μεγαλύτερη φαντασίωσή μου είναι να σκίσω αντρικά κωλαράκια"-αν και θα'χε πλάκα- αλλά χρησιμοποιώ πιο ύπουλους τρόπους. Ανάλογα πόσo ανοικτό δω τον άλλον, του το πετάω με τρόπο στην πορεία. Συνήθως και οι πιο κουλ και απελευθερωμένοι σοκάρονται. Φιλάνε τον κώλο τους λες και είναι το πολύτιμό τους, αφού ούτε το gollum όταν έτριβε με αγάπη το δακτυλίδι ψιθυρίζοντας "my precious" δεν μπορεί να τους φτάσει σε επίπεδα security.

Εντάξει ρε φίλε κώλος είναι δεν είναι θησαυρός και θα στον επιστρέψω σε καλή κατάσταση. Στην τελική πώς μου ζητάς εμένα να σου δώσω κώλο όταν δε δίνεις εσύ? Α όλα κι όλα στις σχέσεις πρέπει να υπάρχει δημοκρατικότητα.

Φυσικά και μπορεί να μην σου αρέσει. Αλλά, δοκίμασέ το πρώτα βρε αδερφέ! Πώς το ξέρεις εκ των προτέρων? Κι εμένα δε μου άρεσε ο μουσακάς μέχρι που τον δοκίμασα(εντάξει μη συγκρίσιμο παράδειγμα αλλά you get the point).

Όπως και να'χει δεν είναι κάτι που λέω σε όλους. Αλλά άμα ο άλλος μου το παίξει άνετος, ε κι εγώ σκέφτομαι ότι είναι ευκαιρία. Κάπως έτσι την πάτησα και με τον πρώην μου.

Ο Γιάννης κάπως έτσι μου παρουσιάστηκε. Ως ο πλέον ανοικτός άνθρωπος στον τομέα του σεξ, ως εκείνος που πάντα ήθελε να κάνει πράγματα αλλά δεν έβρισκε παρτενέρ που να δέχονται όσα είχε στο μυαλό του. Εδώ είμαστε, είπα. My soulmate!

Μια μέρα λοιπόν είπα στον Γιάννη τη μεγαλύτερή μου φαντασίωση: "Μωρό μου,θέλω να σε πηδήξω". Ο Γιάννης άλλαξε 50 χρώματα μέχρι να καταφέρει να ξαναπάρει ανάσα. "Αυτό που λες δεν γίνεται", κατάφερε να ψελλίσει με τα πολλά. "Γιατί ρε μωρό μου?", να επιμένω εγώ. Ανένδοτος ο άλλος.

Εκ των υστέρων έμαθα ότι πήγε στους πιο ανοικτόμυαλους φίλους του, τον Χρήστο και την Έλενα (την τωρινή μου σχέση) και τους ρώταγε τί να κάνει και αν η Έλενα έχει πηδήξει ποτέ τον Χρήστο με strap. Δηλαδή πόσο ανασφαλής μπορεί να είσαι που θα δεχτείς να κάνεις κάτι μόνο αν το έχουν κάνει άλλοι? Μόνο και μόνο για να μην χαρακτηριστείς gay?

Ήμαρτον δηλαδή! Αγόρι μου, το θέλεις? Έχεις τα κότσια να το δοκιμάσεις, χωρίς μετά να νιώθεις σαν 16χρονη που της πήραν την παρθενιά (αν κι αυτή θα γουστάρει, δε θα κάνει τη δύσκολη σαν κι εσένα)? Μπορείς να το κάνεις χωρίς μετά να νιώθεις λιγότερο άντρας? Τί κόμπλεξ είναι αυτά? Θέλεις και ψυχολογική υποστήριξη? Μη σώσεις και το κάνεις ρε! Θα βρω άλλο κώλο πιο πρόθυμο!

Βέβαια, κατά ένα περίεργο τρόπο, ενώ οι φίλες μου που θεωρούν πολύ σιχαμένο το να τον παίρνει κάποιος από άλλον άντρα, τα έχουν φτιάξει με bi έστω και χωρίς να το ξέρουν εξαρχής, εγώ που έχω όνειρο ζωής να γνωρίσω έναν άντρα που να μη θεωρεί την παρθενιά του κώλου του πιο πολύτιμη από όλα τα αποθέματα διαμαντιών της Σιέρα Λεόνε δεν έχω καταφέρει ακόμα να βρω! Αυτές είναι οι αδικίες της ζωής...

Τέλος πάντων, εγώ δεν πιέζω καταστάσεις. Πολύ απλά φρόντισα να κάνω διακριτικά αντιληπτό το πόσο ήθελα να γίνει αυτό που είχα στο μυαλό μου αγοράζοντας ένα strap-on και βάζοντάς το στην ντουλάπα του Γιάννη! Αυτός να κάνει την πάπια.

Ώσπου μια μέρα που έχουμε πιει γυρνάμε αργά το βράδυ στο σπίτι. Δεν ξέρω πώς, αλλά τον ψήνω ότι είναι ευκαιρία να προχωρήσουμε τη φάση που εδώ και καιρό θέλω. Ξαπλώνουμε, του βάζω δάκτυλο, γουστάρει. Παίρνω μια σφήνα, συνεχίζει να γουστάρει. Παίρνω κι ενα δονητή και τον...χμ τοποθετώ ξέρεις πού. Ο άλλος πλέον γουστάρει πολύ. Ωραία λέω, εδώ είμαστε. "Να φέρω και το strap-on μωρό μου?". Ανένδοτος ο Γιαννάκης!

Εκείνη την ώρα μου ήρθε να του πω κανά γαλλικό. Είχε πάρει ένα δονητή 20 εκατοστών και γούσταρε τρελά, αλλά το πρόβλημά του ήταν μήπως και του χώσω το στραπ των 15 εκατοστών γιατί τότε θα ήταν αδερφή!

Είμαστε λοιπόν στο κρεββάτι, εγώ πλέον θεατής, γιατί ο άλλος μου έχει αρπάξει το δονητή από τα χέρια, έχει βάλει τη δόνηση και πλέον τον χώνει μόνος του στον κώλο του γουστάρωντας και βγάζοντας επιφωνήματα ευχαρίστησης! Αλλά όόόόχι, είναι πολύ άντρας γιατί δεν του τον χώνω εγώ αλλά αυτός!

Κάπου εκεί ο δονητής σταματάει να δονείται και ο δικός μου σε κατάσταση παροξυσμού, γουρλώνει τα μάτια τον βγάζει από τον κώλο του και τον χτυπάει με μανία στο πάτωμα για να ξαναπάρει μπροστά!!!

Ο δονητής ξαναλειτουργεί, ο Γιάννης με ένα χαμόγελο ευτυχίας τον ξαναβάζει στον κώλο του, εγώ μετανιώνω την ώρα και τη στιγμή που αποφάσισα να κάνω συναινετικό σεξ, αντί να τον δέσω σαν το σαλάμι και να βρεθεί προ τετελεσμένου γεγονότος (ούτως ή άλλως θα γούσταρε).

Ο Γιάννη τέλειωσε, εγώ μετά από αυτό ξενέρωσα και δεν τον πήδηξα ποτέ (άλλωστε συνέχισε να το παίζει δύσκολος!).

Τελικά, ακόμη δεν έχω πηδήξει κανέναν, αλλά συνεχίζω να αναζητώ υποψήφιο θύμα, το παλιό στραπ το άφησα πεσκέσι στο σπίτι του Γιάννη για να θυμάται πόσο άντρας είναι(σατανικό χαμόγελο), αγόρασα καινούργιο πιο ωραίο και έχω να πω τα εξής:

θεωρώ ότι ο άνθρωπος που δε θα φοβηθεί να κάνει κάτι τέτοιο από ανασφάλεια μήπως και μετά δεν θεωρείται 100% άντρας, θα είναι για μένα το απόλυτο αρσενικό.Ο Γιάννης ήταν σκατόφλωρος, όχι γιατί δεν ήθελε να συνουσιαστεί παρα φύσιν, αλλά γιατί εντέλει γούσταρε να τον τρώει αλλά φρίκαρε με την ιδέα. And that my friend is what's called homophobia...