Je suis une grande dame

Χτες το βράδυ είχαμε έξοδο όλοι μαζί. Εγώ, ο Χρήστος και η Έλενα. Πήγαμε Γκάζι στο grande dame. Το πρόβλημά μας τον τελευταίο καιρό είναι πως ψάχνουμε κάποιον για να προάγουμε το τρίο μας σε κουαρτέτο. Ζητείται τέταρτος για παρτούζα και έτσι. Αφού δεν μπορούμε να βάλουμε αγγελία χωρίς να κινδυνεύσουμε να γίνουμε ρόμπα στο ΑΜΑΝ-ραδιο αρβύλα-εκάστοτε σατυρική εκπομπή προσανατολιζόμαστε σε δοκιμασμένες (από εμάς) παλιές λύσεις.Ο παλιός είναι αλλιώς, δεν είμαστε τώρα για πειραματισμούς, άσε που δεν έχουμε καμμιά όρεξη να πέσουμε πάνω σε κανά κουασιμόδο που θεωρεί τον εαυτό του μηχανή του σεξ αλλά στην καλύτερη καταφέρνει να κρατηθεί τρία ολόκληρα λεπτά πριν τελειώσει, αφού η τελευταία φορά που έκανε σεξ με κανονική γυναίκα (και όχι την greek poutana και άλλες φίλες της στο youporn) ήταν όταν είχε πάει σε εκείνο το σπιτάκι με το κόκκινο φωτάκι (και όχι, το κόκκινο φως δεν ήταν στυλιστική άποψη στο decoration).

Εγώ πρότεινα έναν φοιτητή με τον οποίο είχαμε κάνει σεξ το καλοκαίρι. Ο Λάμπρος ήταν σερβιτόρος στο beach bar που λιαζόμουν μεταξύ 2-5 (με είχε πιάσει τρέλα για πρώτη φορά στη ζωή μου να κάνω κι εγώ θεϊκό μαύρισμα- αν σκεφτείς ότι το φυσικό μου χρώμα είναι το εκρού του νεκρού, η προσπάθεια ήταν από την αρχή καταδικασμένη αλλά μόλις είχα χωρίσει και μου την είχε δώσει άσχημα, επομένως και να με έβλεπες να κάνω πειράματα με τα κουζινικά λέγοντας ότι θα γίνω σεφ παρότι δεν ήξερα τότε ούτε βραστό αυγό να φτιάχνω ή να κάνω τρεις ώρες γιόγκα το πρωί λέγοντας ότι θα στραφώ στην πνευματικότητα και ο υλικός κόσμος τέλειωσε για μένα θα έπρεπε να μου πεις ότι η ιδέα μου είναι γαμάτη).Πού είχα μείνει, λοιπόν, μετά από αυτή την τεράστια παρένθεση; Α ναι, στον Λάμπρο! Ο Λάμπρος ήταν μισός Ιταλός και είναι το κλασσικό τυπάκι που συναντάς το καλοκαίρι στις παραλίες. Κοιλιακοί να τους μετράς έναν έναν, καουμπόικο καπελάκι, δυο-τρεις κρεμαστές αηδιούλες στο λαιμό, trendy βερμουδομαγιό, μέχρι και ιριδίζον gel που αναδεικνύει το μαύρισμα(!). Κοινώς, ο Λάμπρος έκανε περισσότερη ώρα από μένα να ετοιμαστεί για την παραλία...

Ας είναι. Ήταν ωραίο παιδί. Γι'αυτό κι εγώ κυνήγησα την φάση μπας και θυμηθώ τις πραγματικές χαρές της ζωής πριν γίνω σαν ψητό καρβέλι από την πολύ ηλιοθεραπεία με 325 διαφορετικά είδη μελανώματος χάρις στον ανύπαρκτο δείκτη προστασίας που χρησιμοποιούσα (άστο ρε κοπελιά, άμα δεν έχεις μελανίνη δε μαυρίζεις πως το λένε στο χωριό σου για να το καταλάβεις;). Ματιά στη ματιά, γελάκι στο γελάκι, κουβέντα στην κουβέντα, ιταλικά στα ιταλικά -γιατί ο Λάμπρος σπούδαζε Ιταλία, ένα από τα (ελάχιστα) κοινά μας σημεία- ήρθε κι έδεσε το γλυκό.

Είπα, λοιπόν, κι εγώ να το προσπαθήσω το πράγμα και γιατί όχι να τον βάλω στην παρέα μας.Μπήκα facebook και τον έψαξα. Άσχημα θα του έπεφτε από το πουθενά να του έρθει μήνυμα από κάποια που όχι απλά είναι πρόθυμη να ξανακάνει κάτι μαζί του αλλά θα του φέρει και μια φίλη της για παρέα; Τον βρήκα αμέσως κι αυτό το θεώρησα μήνυμα από το σύμπαν ότι ο Λάμπρος ήταν γραφτό να γίνει ένας από μας, τους κατάπτυστους swingers, τους ελεεινούς συμμέτοχους σε όργια, τα μισητά λεσβιάκια και όλους τους τύπους της συνομοταξίας αυτής που είμαι σίγουρη ότι δε θες ποτέ στη ζωή σου να συναντήσεις. Και τότε συνέβη. Ο Λάμπρος είχε ανοιχτό το wall του κι εγώ μπήκα να δω τί παίζει. Και έπεσα σε τρισάθλια καψουροstatus και ποσταρίσματα video με τραγούδια του Οικονομόπουλου! Χώρια που γινόταν μέλος σε γκρουπ τύπου: "αγάπη μου δε ζω ούτε στιγμή χωρίς να σου στέλνω μηνύματα λατρείας", "μωρό μου, έχεις πέντε λεπτά να απαντήσεις στο sms, μήπως έπαθες κάτι?" και "η ζωή είναι όμορφη, τα λουλουδάκια ανθίζουν, σ'ευχαριστώ που μπήκες στη ζωή μου μωρουλίνι μου" σε μεγαλύτερη συχνότητα απ'ότι εγώ τρώω κουραμπιέδες και έχω πάρει 3 κιλά σε 3 μέρες. Και ξενέρωσα. Γιατί ακόμη χειρότερο από την κολλημένη γκόμενα είναι ο καψούρης γκόμενος. Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να κερατώσει τη δικιά του. Κι άμα το κάνει θα της το πει αργά ή γρήγορα. Κι εμείς από γυναικες είμαστε πλήρεις και δεν έχουμε χώρο για άλλη. Έτσι το σχέδιο Λάμπρος εγκαταλείφθηκε.

Το Grande Dame (γιατί με αυτό είχα ξεκινήσει το ποστ 1256 γραμμές παραπάνω πριν κάνω την τεράστια παρένθεση σαν κλασσική γκόμενα) το επισκεπτόμουν για πρώτη φορά και μου άρεσε πολύ. Ναι, είναι δήθεν αλλά όλο το Γκάζι είναι δήθεν αυτό σε πείραξε; Ναι, είναι ακριβό αλλά εμένα με κερνάνε επομένως δε με νοιάζει. Οπότε σου λέω ότι μου άρεσε. Μόλις μπήκαμε μου ήρθε μήνυμα από τον Γιώργο κι αυτό είναι πολύ κουλό γιατί τον Γιώργο τον είχα γνωρίσει το καλοκαίρι στις διακοπές και είχα να τον δω από τότε.

Ο Γιώργος πήγαινε σετάκι με τα ξαδέρφια και τους φίλους του, που όλοι είχαν σπίτι στο νησί. Μας κέρασαν την καθιερωμένη μεταμεσονύκτια κρέπα μετά τα ποτά στο super-cool-wow club του νησιού κι εμείς σαν ευγενικά κορίτσια τους καλέσαμε στο δωμάτιο μας. Καταλήξαμε η καθεμιά με έναν από την παρέα στο κρεβάτι αλλά σας ορκίζομαι δεν κάναμε τίποτα. Ίσως, βέβαια, να ήταν καλύτερα να έχω ορκιστεί ότι κάναμε γιατί τώρα θα θεωρούμαστε τα κλασσικά τσουλάκια που καυλώνουν τους άλλους και μετά το παίζουν παρθένες. Και στην περίπτωσή μου αυτό ακριβώς έγινε.

Ο Βασίλης, ξάδερφος του Γιώργου ήταν ομολογουμένως πολύ ωραίος. Αλλά, ήταν από τα μεγαλύτερα ψώνια που έχω γνωρίσει ποτέ μου. Κάτι τέτοια εγώ δεν τα αντέχω. Άρχισα να τον δουλεύω. Ο Βασίλης γούσταρε. Και κάπως έτσι γίναμε ζευγάρι. Για κάτι λιγότερο από δυο μήνες, ο Βασίλης προσπαθούσε να με καταλάβει κι εγώ απλά του έλεγα ότι μου κατέβαινε εκείνη τη στιγμή. Περνούσα μια μίνι κατάθλιψη, λόγω του καλοκαιρινού μου χωρισμού, που κατάλαβα μόνο αφού πέρασε και μου ήταν αδύνατον να κάνω σεξ. Zero. Niente. No koukou, σου λέω. Αλλά αντί να του το πω και να προσπαθήσουμε σαν σωστό ζευγάρι να λύσουμε το πρόβλημα εγώ του είπα πως είμαι παρθένα. Ε, το πίστεψε κι αυτό όπως πολλά άλλα που του είχα πει. Τί να κάνω κι εγώ; Μετά τις δυο ντουζίνες εραστές που είχα μέχρι τότε, ξανάγινα παρθένα. Κι έψαχνα να δω τί θα κάνω σε περίπτωση που μου ξανάρθει η επιθυμία για σεξ και καταλήξουμε στο κρεββάτι με το Βασίλη. Πώς κάνανε εκείνο το κόλπο με τον κόκορα τα παλιά τα χρόνια, god dammit? Ευτυχώς, βγήκα από τη δύσκολη θέση όταν μια ωραία μέρα είπαμε κι οι δυο ότι θα μιλήσουμε αύριο και κανείς δεν ξαναπήρε τηλέφωνο. Ο Βασίλης δεν ανέχτηκε άλλο να τον δουλεύω. Κι εγώ ανακουφίστηκα που δεν έπρεπε να δώσω εξηγήσεις για την απουσία του παρθενικού μου υμένα.

Τώρα τί από όλα αυτά ήξερε ο Γιώργος δεν το γνωρίζω. Εγώ πάντως τον κάλεσα στο Grande Dame γιατί ένας ακόμη μέλος στο κοινό μας δεν είναι ποτέ κακό πράγμα. Ο Γιώργος ήρθε και παρότι τον είχα δει μόνο δυο φορές στη ζωή μου το καλοκαίρι χάρηκα πάρα πολύ που τον ξανάδα. Μπήκαμε μέσα και του σύστησα τον Χρήστο και την Έλενα. Την Έλενα ως την κοπέλα μου φυσικά. Ο Γιώργος έμεινε εμβρόντητος αλλά φρόντισε να μην το δείξει (πολύ). Εμείς αρχίσαμε να κάνουμε τα δικά μας, φιλώντας ο ένας τον άλλον και ανταλάσσοντας καραμέλες μέντας. Ο Γιώργος είναι σωστός ξάδερφος αλλά πάνω απ'όλα είναι σωστός άντρας επομένως μπήκε κι αυτός στο παιχνίδι. Εντάξει, φίλησα τον ξάδερφο του πρώην μου αλλά πρώτον δεν είναι και τόσο σοβαρό αφού δεν είχαμε κάνει σεξ (ούτε με τον έναν,ούτε με τον άλλον) και στην τελική, του έχω κάνει πολύ χειρότερα με το δούλεμα που του έχω ρίξει. Άλλωστε, το ότι είμαι λεσβία εξηγεί και γιατί δεν του είχα κάτσει!

Σε ερώτηση του Γιώργου, τί κάνει μαζί μας ο Χρήστος, του απάντησα ότι είναι η bitch μας και τον έχουμε για τα θελήματα. Σε ερώτηση του στην Έλενα για το τί δουλειά κάνει,η Έλενα απάντησε ότι ο Χρήστος είναι ο διευθυντής εκείνη η υπεύθυνη και με περνάνε από συνέντευξη. Πιάσ'το αυγό και κούρευ'το. Όπως και να'χει δε νομίζω ότι ο Γιωργάκης πέρασε άσχημα. Ούτε αυτός, ούτε το ξανθό cougar που μόλις εγώ και η Έλενα πήγαμε στην τουαλέτα έπιασε κουβέντα στον Χρήστο, λέγοντά του ότι μοιάζει με Χολιγουντιανό σταρ. Ήμαρτον! Τί άλλο θα σκεφτεί ο κόσμος για να μας δελεάσει και να μπει στην ομάδα μας; Όχι ρε, τέτοια κόλπα δεν πιάνουν σε μας, είμαστε αξιοκρατικοί και πάνω απ'όλα δημοκρατικοί. Όλοι πρέπει να συμφωνήσουμε για να έρθει μαζί μας κάποιος. Γι'αυτό και το cougar πήρε τον πούλο, ή μάλλον δεν το πήρε- σίγουρα όχι από μας.

Το θέμα είναι ότι η δημοκρατικότητα έφαγε και τον Γιώργο και έτσι τα τρία μας πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Ή μήπως όχι; Φυσικά και όχι! Κάναμε μια στάση στο ξενοδοχείο Πρίαμος κάπου κοντά στο Καλλιμάρμαρο. Εμείς θέλαμε το δωμάτιο Μαύρη Δαντέλα αλλά δεν ήταν ελεύθερο και καταλήξαμε στο Μίνιμαλ, το οποίο ήταν εντελώς αδιάφορο. Άσε που η χρέωση πήγαινε με το κεφάλι. Λες και μας βάλανε έξτρα κρεβάτι. Έλεος δηλαδή! Μάλλον φθηνότερα έπρεπε να μας το χρεώσουν αν σκεφτείς ότι ήμασταν τρεις και χρησιμοποιούσαμε ένα διπλό κρεβάτι, που σημαίνει λιγότερος χώρος per person.

Αυτό πάντως που μου έκανε εντύπωση από τη βραδινή εξόδο ήταν πως για πρώτη φορά κανείς δε μας κοιτούσε περίεργα. Χώρια που είδα άλλους τρεις να φιλιούνται εναλλάξ στο μπαρ. Επιτέλους αυτή η πόλη αρχίζει να γίνεται ένα τεράστιο κρεββάτι! Ως τότε θα αρκεστώ στο δικό μου κρεββάτι. Που είναι ήδη over-crowded.

Η Μαύρη Δαντέλα

Το Μίνιμαλ Δωμάτιο