Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες

Με τον Χρήστο και την Έλενα θέλαμε από καιρό να πάμε σε στριπτιτζάδικο. Εγώ και η Έλενα δεν είχαμε ξαναπάει και όλο λέγαμε ότι κάποια στιγμή θα το επιχειρήσουμε. Αυτή η αποφράδα μέρα έμελε να είναι η περασμένη Παρασκευή.

Ντυθήκαμε, στολιστήκαμε και πήγαμε πρώτα για ένα ποτό στο Γκάζι. Η Έλενα θεωρούσε ότι το tessera στην Πειραιώς ήταν το λιγότερο καμμένο και underground (δεν ξέρω πώς της έκατσε αυτό) κι έτσι είχαμε αποφασίσει να πάμε εκεί. Αφού το ένα σαμπανοκοκτέηλ έγινε δύο, και τα δύο τρία (ναι, είχαμε πάει στο καταρεμένο σαμπανομάγαζο, ιιιιι, 666) δρόμο πήραμε, δρόμο αφήσαμε και φτάσαμε απέναντι στο tessera.

Μπήκαμε στο σκοτεινό καταγώγι και κάτσαμε σε ένα τραπέζι. Κόσμο πολύ δεν είχε και ήταν όλοι άντρες. Να πω την αλήθεια, περίμενα ότι θα είχε και γυναίκες πελάτισες αφού τον τελευταίο καιρό έχει γίνει πολύ trendy η επίσκεψη ζευγαριών στα στριπτιτζάδικα. Οι κοπέλες του μαγαζιού ήταν ντυμένες με διάφορες στολές -μάλλον λόγω Απόκρεων.

Αριστερά και δεξιά υπήρχαν κάτι σκαλωσιές -υπερυψωμένα stages θαρρώ τα λένε(!)- και πάνω σε αυτά τα κορίτσια του μαγαζιού κάνανε τραμπολίνο. Πήραμε τρία ουίσκι και μασουλάγαμε τους ξηρούς καρπούς με τα 157 διαφορετικά είδη μικροβίων.

Η πρώτη κοπέλα που βγήκε δεν έκανε τίποτα άλλο από το να τρίβει τον κώλο της στο στύλο. Μάταια περίμενα να δω κανά αεροπλανικό. Τα ίδια πάνω κάτω και με τη δεύτερη. "Μα τί είναι αυτά?", είπα στους άλλους δυο. "Εγώ μπορώ να χορέψω καλύτερα από αυτές πάνω στον στύλο". "Τί λες να μας το δείξεις, λοιπόν?", είπε ο Χρήστος. Να χορέψω? Κοίταξα τριγύρω το μαγαζί. Λίγα τραπέζια, λίγος κόσμος,μόνο άντρες. Καμμιά γυναίκα πελάτισσα να αρχίσει τα bitchy σχόλια. Οι γκόμενες χορεύανε χειρότερα από μένα. "Αμέ! Γιατί όχι?",συμφώνησα εγώ κι εκείνος κάλεσε τον σερβιτόρο και τον ρώτησε άμα μπορούσα να ανέβω και να χορέψω.

Ο σερβιτόρος όλο χαρά απάντησε ναι, και με πήγε στον dj, έναν ασπρομάλλη κύριο που μου θύμισε αμιδρά τον Τζεπέττο και αυτός όλο χαρά με ρώτησε ποιό τραγούδι θέλω να χορέψω. Εκείνη τη στιγμή όμως εμφανίστηκε η Πάολα (ή όπως αλλιώς τη λέγανε), η γυναίκα αράχνη που βγήκε σκαρφαλωμένη πάνω σε ένα τεράστιο δίχτυ και έπρεπε να πάει να την παρουσιάσει. Έτσι ξαναπήγα στο τραπέζι να περιμένω μέχρι να ανέβω στη σκηνή και να παρουσιάσω στον κόσμο την τέχνη μου.

Αμέσως μετά την γυναίκα-αράχνη, βγήκε το κορίτσι-Τίνκερμπελ, που έκανε την εμφάνισή της κρεμασμένη πάνω σε ένα σκοινί και διέσχισε όλη την αίθουσα έτσι. Οφείλω να ομολογήσω ότι οι δυο τελευταίες κατείχαν την τέχνη του στύλου και έκαναν απίστευτα πράγματα εκεί πάνω. Αλλά θα μου έκοβε εμένα αυτό το βήχα? Όοοχι. Ήμουν έτοιμη να πάω και να τους δείξω ότι και μια ερασιτέχνις μπορούσε να δουλέψει καλά το κοντάρι κι ας μην τη λέγανε Σβετλάνα και δεν πέρασε όλα τα παιδικά της χρόνια σε ένα γυμναστήριο του πρώην ανατολικού μπλοκ κάνοντας ρυθμική και σπαγγάτ.

Κι εκεί που σκεφτόμουν με τι κινήσεις θα κλέψω την παράσταση, ξαφνικά ο dj παίρνει το μικρόφωνο, χαμηλώνει τη μουσική και μας ανακοινώνει:"θα ανοίξουμε τα φώτα γιατί γίνεται έλεγχος από την αστυνομία"! Έλεγχος? ΕΛΕΓΧΟΣ? Αστυνομία? Oh my god! We got busted!Γίνονται και τέτοια στα στριπτιτζάδικα? Τα φώτα ανάψανε και εγώ κοίταξα τριγύρω σοκαρισμένη.

5-10 άτομα με πολιτικά (πολύ τρέντυ και τζινάκια και σκουφάκια, λέμε) ήταν όρθιοι. Ο ένας από αυτούς φρόντισε να μας ενημερώσει δυνατά: "Θα γίνει έλεγχος. Οι κοπέλες να περάσουνε στα δεξιά και οι πελάτες να μείνουν καθισμένοι στα τραπέζια". Μετά από ένα λεπτό που η διαδικασία λάμβανε χώρα, ήρθε στο τραπέζι μας και απευθυνόμενος σε εμένα και την Έλενα είπε:"κορίτσια απο 'κει"!!! Αντικρύζοντας το θανατηφόρο βλέμμα μας, συμπλήρωσε βιαστικά: "Α, είστε παρέα?". Ναι ρε μάγκα, γατόνι είσαι. Μπορεί να φοράμε ελάχιστα ρούχα, αλλά έστω κι έτσι δε νομίζω ότι μπορούμε να συγκριθούμε με τις γυναίκες του μαγαζιού που κυκλοφορούν γυμνόστηθες!

Οι κοπέλες συγκεντρώθηκαν στα δεξιά κι εγώ κόντευα να πάθω εγκεφαλικό σκεφτόμενη ότι άμα οι μπάτσοι έμπαιναν 5 λεπτά αργότερα, θα ήμουν πάνω στην σκηνή εντυπωσιάζοντας τα πλήθη με τις χορευτικές και ακροβατικές μου ικανότητες κι άντε μετά να πείσεις ότι δεν είσαι ελέφαντας! Είχα κάνει δε, και την τρομερή εξυπνάδα να μην έχω πάνω μου ταυτότητα. Μια εξακριβοσούλα στο τμήμα την είχα σίγουρη. Και το αστείο είναι ότι στις 8 το πρωί η φίλη μου η Νάντια πέταγε για Μιλάνο και είχα υποσχεθεί ότι θα την πήγαινα στο αεροδρόμιο.

Γενικά, όλοι οι θαμώνες είχαν ένα μουδιασμένο ύφος γιατί δεν ξέρανε τί θα τους κάνουνε. Οι μπάτσοι άρχισαν να πλησιάζουν τα τραπέζια και η Έλενα γύρισε προς τον Χρήστο και του είπε μέσα από τα δόντια της: "Μην τολμήσεις και κάνεις κανά αστείο μπροστά στους αστυνομικούς, θα σου πάρω το παιδί και θα φύγω". Εγώ γελούσα νευρικά και έλεγα ότι άμα κάνει καμμιά μαλακία, παιδί δεν έχω να του πάρω αλλά θα φύγω μαζί με την Έλενα.

Ένας από τους undercover αστυνομικούς ήρθε στο τραπέζι μας και άρχισε να κάνει ερωτήσεις. Ζήτησε ταυτότητα ή δίπλωμα οδήγησης από τον Χρήστο, αλλά δεν είχε τίποτα από τα δύο. Μετά γύρισε στην Έλενα και τη ρώτησε πώς ονομάζεται. Η Έλενα είπε το όνομά της και συμπλήρωσε:"Είμαι η σύζυγος του κυρίου". Εγώ κοιτούσα τον Χρήστο και παρακαλούσα να μην προσθέσει δείχνοντας εμένα:"Κι από δω το αίσθημά μου", ενώ επαναλάμβανα δυνατά ωσάν μάντρα "Χ313131" -τον αριθμό της ταυτότητάς μου που τον ήξερα απ'έξω για να ξορκίσω το κακό.

Σε αυτό το κλίμα παροξυσμού οι μπάτσοι μας αφήσανε να φύγουμε, ενώ ο ιδιοκτήτης μας είπε ότι δε χρειάζεται να πληρώσουμε γιατί ούτως ή άλλως τα λεφτά θα του τα κατασχούσε η αστυνομία.

Η Έλενα μου είπε ότι έπρεπε να το έχουμε φανταστεί ότι θα συνέβαινε αυτό γιατί τουλάχιστον τις μισές από τις φορές που ο Χρήστος έχει πάει σε στριπτιτζάδικο έχει γίνει έλεγχος. Αυτό φυσικά όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούσε γιατί αλλιώς δεν γλιτώναμε το λιντσάρισμα από τους υπόλοιπους.

Τελικά, τη φυλακή τη γλίτωσα από καθαρή κωλοφαρδία. Μια απορία πάντως την έχω.Αν ήμουν πάνω στη σκηνή εκτός από το ηθών, μετά θα με κυνηγούσε και η εφορία για μη δηλωθέντα κέρδη? Η Νάντια πάντως όταν της είπα για την περιπέτειά μου, μου απάντησε:"Πάρτα ηλίθια. Εγώ ούτε για καφέ δεν πηγαίνω χωρίς ταυτότητα". Κι εγώ συμπληρώνω: Πάρτα ηλίθια που ήθελες να μου γίνεις και στριπτιτζού. Παραλίγο να ζήσεις την εμπειρία του επαγγέλματος ολοκληρωμένη...